Mattheüs 18
 

Mattheüs 18

« Terug naar overzicht

   Waarschuwing tegen eerzucht
 1 Op  dat moment kwamen de discipelen bij Jezus en zeiden: Wie is toch de belangrijkste in het Koninkrijk der hemelen?
 2 En Jezus riep een kind bij Zich en zette dat in hun midden.
 3 En Hij zei: Voorwaar, Ik zeg u:  Als u zich niet verandert en wordt als de kinderen, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan.
 4  Wie zich dan zal vernederen als dit kind, die is de belangrijkste in het Koninkrijk der hemelen.
 5  En wie zo'n kind ontvangt in Mijn Naam, die ontvangt Mij.
   Waarschuwing tegen struikelblokken
 6  Maar wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, doet struikelen, het zou beter voor hem geweest zijn dat een molensteen aan zijn hals gehangen was en hij in de diepte van de zee gezonken was.
 7 Wee de wereld vanwege al haar struikelblokken,  want het is noodzakelijk dat er struikelblokken komen;  maar wee die mens door wie zo'n struikelblok er komt!
 8  Als dan uw hand of uw voet u doet struikelen, hak hem af en werp hem van u. Het is beter voor u kreupel of verminkt tot het leven in te gaan, dan met twee handen of twee voeten in het eeuwige vuur geworpen te worden.
 9 Als uw oog u doet struikelen, ruk het uit en werp het van u. Het is beter voor u met één oog tot het leven in te gaan, dan met twee ogen in het helse vuur  geworpen te worden.
   Het verloren schaap
 10 Pas op dat u niet een van deze kleinen veracht. Want Ik zeg u  dat hun engelen in de hemelen altijd het aangezicht zien van Mijn Vader, Die in de hemelen is.
 11  Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken wat verloren is. 
 12  Wat denkt u: als iemand honderd schapen heeft, en een daarvan afgedwaald is, zal hij niet de negenennegentig andere achterlaten en in de bergen het afgedwaalde gaan zoeken?
 13 En als het gebeurt dat hij het vindt, voorwaar, Ik zeg u dat hij zich daarover meer verblijdt dan over de negenennegentig die niet afgedwaald waren.
 14 Zo is het ook niet de wil van uw Vader, Die in de hemelen is, dat een van deze kleinen verloren gaat.
   De kerkelijke tucht
 15  Maar als uw broeder tegen u gezondigd heeft, ga naar hem toe en wijs hem terecht tussen u en hem alleen; als hij naar u luistert, hebt u uw broeder gewonnen.
 16 Maar als hij niet naar u luistert, neem er dan nog een of twee met u mee,  opdat in de mond van twee of drie getuigen elk woord vaststaat.
 17 Als hij niet naar hen luistert,  zeg het dan tegen de gemeente. En als hij ook niet naar de gemeente luistert,  laat hij dan voor u als de heiden en de tollenaar zijn.
 18  Voorwaar, Ik zeg u: Alles wat u op de aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn; en alles wat u op de aarde ontbindt, zal in de hemel ontbonden zijn.
 19 Verder zeg Ik u dat, als twee van u op de aarde iets, wat dan ook, eenstemmig verlangen, het hun ten deel zal vallen van Mijn Vader, Die in de hemelen is.
 20  Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden.
   De onbarmhartige knecht
 21 Toen kwam Petrus naar Hem toe en zei: Heere, hoeveel keer zal mijn broeder tegen mij zondigen en ik hem vergeven?  Tot zevenmaal toe?
 22 Jezus zei tegen hem: Ik zeg u: niet tot zevenmaal, maar  tot zeventig maal zevenmaal.
 23 Daarom kan het Koninkrijk der hemelen vergeleken worden met een zeker koning die afrekening wilde houden met zijn dienaren.
 24 Toen hij begon af te rekenen, werd er iemand bij hem gebracht die hem tienduizend talenten schuldig was.
 25  En toen hij niet kon betalen, gaf zijn heer opdracht dat men hem zou verkopen, én zijn vrouw en kinderen en alles wat hij had, en dat de schuld betaald moest worden.
 26 De dienaar dan knielde voor hem neer en zei: Heer, heb geduld met mij en ik zal u alles betalen. 
 27 En de heer van deze dienaar was innerlijk met ontferming bewogen, liet hem gaan en schold hem de schuld kwijt.
 28 Maar deze dienaar ging naar buiten en trof een van zijn mededienaren aan, die hem honderd penningen  schuldig was. Hij pakte hem beet, greep hem bij de keel en zei: Betaal mij wat u schuldig bent.
 29 Zijn mededienaar dan liet zich voor hem neervallen en smeekte hem: Heb geduld met mij en ik zal u alles betalen. 
 30 Hij wilde echter niet, maar ging heen en wierp hem in de gevangenis, totdat hij de schuld betaald zou hebben.
 31 Toen zijn mededienaren zagen wat er gebeurd was, werden zij erg bedroefd; zij gingen naar hun heer en vertelden hem alles wat er gebeurd was.
 32 Toen riep zijn heer hem bij zich en zei tegen hem: Slechte dienaar, al die schuld heb ik u kwijtgescholden, omdat u mij dat smeekte.
 33 Had ook u geen medelijden moeten hebben met uw mededienaar, zoals ik ook medelijden met u had?
 34 En zijn heer, boos als hij was, gaf hem aan de pijnigers over, totdat hij alles wat hij hem schuldig was, betaald zou hebben.
 35  Zo zal ook Mijn hemelse Vader met u doen, als niet ieder van u van harte de misdaden van zijn broeder vergeeft.