Onder Zijn leiding God is aanwezig. Kijk maar naar de wolk. Overdag is die te zien als een wolkzuil, ´s nachts als iets dat lijkt op vuur. Verheft de wolk zich, dan moet Israël opbreken en verder trekken. Legt de wolk zich neer, dan moet het volk zich legeren. Heel de leiding ligt bij God. De Israëlieten kunnen de tentpinnen niet te vast slaan in het woestijnzand. Wij ook niet. Het kan zo weer tijd zijn om je boeltje op te breken. Dat geeft wel een bepaalde dynamiek aan onze pelgrimstocht. We hebben zo gauw de neiging om de dingen bij het oude te laten. De Gemeente van Christus is altijd ‘volk van God onderweg’. De rust is elders. Soms zijn er oases om op adem te komen. Dan blijft de wolk een poosje op één plek hangen. Maar dan komt de wolk weer in beweging en hebben we te gaan. Als ik mijn hand in Gods hand leg, wijst Hij mij de weg! Zelfs dan, als ik geen uitkomst zie … in de woestijn. We zijn geroepen om te leven uit de geloofsgehoorzaamheid.