Angst: een slechte raadgever De twaalf mannen brengen verslag uit. Het is een prachtig land. Het vloeit over van melk en honing. Prachtige vruchten. Maar … wat er dan volgt is pure stemmingmakerij. Sterke steden, grote mensen. Maar wij zijn klein. Het is een mooi land, maar we zullen er gauw dood zijn. Alles wat opgesomd wordt, dreigt het volk mee te trekken in de moedeloosheid en de wanhoop. De belofte is mooi, maar de vervulling onmogelijk. Daar brengen de kalmerende en bemoedigende woorden van Kaleb geen verandering in. Het ontbreekt tien van de twaalf verkenners aan vertrouwen. Ze geloven God niet op Zijn gewisse belofte. Ze laten zich leiden door angst. Alleen door te gehoorzamen aan de HEERE word je een ander mens. Dan word je bevrijd van je angst. Je wordt vrij. Door angst wordt je tegenstander groter en langer en jij steeds kleiner. Geloof, zoals we dat bij Kaleb aantreffen, ziet alles in de juiste proporties. Dan blijf je niet dolen binnen de beelden van je angstdromen.