De ondergang van de oppositie De hoogste Rechter verschijnt in de gestalte van de heerlijkheid des HEEREn. Hij openbaart wie Hij verkiest tot leiders. Er voltrekt zich een scheiding tussen schuldigen en onschuldigen. Op voorspraak van Mozes en Aäron worden er velen gered. Het hele volk laat God toch niet boeten voor de zonde van één groep?! De HEERE verhoort, maar Korach, Dathan en Abiram met al wat bij hen hoort dalen levend af naar het graf, het dodenrijk, de plaats van oordeel en gericht. De aarde opent haar mond en verzwelgt hen. Gruwelijk. Het volk stuift in panische angst uiteen. En wij …? Laten we met eerbied en gepaste schroom deze openbaring van de macht van de HEERE overdenken. Al die gezinnen … In Numeri 26 lezen we dat de kinderen van Korach gespaard bleven. Wat een genade. We kennen ze als tempelzangers. Ze zullen van Gods goedheid levenslang gezongen hebben. Denk ook aan Handelingen 5: na de dood van Ananias en Saffira kwam er ‘grote vrees over heel de gemeente en over allen die dit hoorden’ (Hand. 5:11). Laat dit diep ontzag ons niet onbekend zijn. ‘Heilig toch en t´ eren is de heer’ der heren!’ (Ps. 99:8, berijmd)