Van Sem naar Abram Dit gedeelte is het vervolg op hoofdstuk 10. Een opmerkelijk verschil is dat daar niet vermeld werd hoe oud iemand werd. Hier is dat wel het geval en we zien waarom. De leeftijden gaan nu snel naar beneden. Sem wordt nog zeshonderd jaar, maar Nahor komt niet verder dan honderdachtendertig. Weliswaar staat er niet meer, zoals in hoofdstuk 5, het trieste refrein 'en hij stierf', maar de doorwerking van de zonde en dood is hier zichtbaar in de dalende leeftijden. Toch is er hoop. Abram is de tiende generatie. Tien is een getal van volheid. Een doel is bereikt. God gaat weer een nieuw begin maken. De lijn van Sem naar Abram is op zich al een begin, getuige de uitdrukking 'Dit zijn de afstammelingen', die we hier weer lezen. Het volgende gedeelte zal daar mee beginnen. In de lijn der geslachten houdt God vast aan Zijn doel met de schepping. Nog altijd. Het is een bewijs van Gods soevereine heerschappij over ons, dat Hij ons in onzekerheid laat omtrent de tijd wanneer wij zullen worden opgeroepen. Het is Gods eer een zaak te verbergen. (Thomas Boston)