Maar ik roep u ertoe op, broeders, door de Naam van onze Heere Jezus Christus, dat u allen eensgezind bent in uw spreken, en dat er onder u geen scheuringen zijn, maar dat u hecht aaneengesmeed bent, één van denken en één van gevoelen. 1 Korinthe 1:10
Irritante eenheid Vandaag is het zondag. Een heerlijke dag in de gemeente. Samen vier je Gods genade. Je wordt gevormd door Zijn Woord, muziek en elkaar. Maar zullen we gewoon eerlijk zijn? Dat valt vaak helemaal niet mee. We voelen ons het meest comfortabel op een plek en bij een gemeenschap die is zoals wij zijn. Maar de gemeente waar je nu zit is dat (waarschijnlijk) niet. De HEERE God maakte Zijn christelijke gemeente één én verscheiden. Dat maakt Paulus’ oproep van vandaag helemaal niet fijn. Trouw je plek innemen, niet voor jezelf beginnen en de eenheid zoeken met die ander die zo anders is … Dat is niet leuk. Dat is irritant. Het kost energie en zoveel offers. Klopt. En toch is dat de weg van Gods gemeente. Omdat het daar niet gaat om jou of mij, maar om Hem. Ben jij moedig genoeg zo je plek in te nemen? Mag het in de christelijke gemeente om een ánder gaan dan om jou?