De man met het meetlint Toen ik klein was, liep ik eens met mijn vader in Rotterdam over een kaal stuk grond met wat verspreide, verbrande stenen. Ik vond het vreemd in die stad. Mijn vader vertelde dat hier huizen hadden gestaan. Verwoest! Zo zal het in Jeruzalem geweest zijn, maar nu loopt er een man met een meetlint. Hij luidt de eerste fase in om aan de herbouw van de heilige stad te beginnen, met de tempel als centrum. God gaat Zich inzetten en Zijn volk troosten, heel concreet. Vandaag zetten planologen zich in, nieuwbouwwijken verrijzen. In de jaren zestig werden er ook kerken gepland in zo’n nieuwbouwwijk. Als ik over de A6 rijd, zie ik nergens een torenspits in Almere. Waar kan de HEERE nog het goede kwijt, waar kan Hij ons gezamenlijk vertroosten? Mensen troosten elkaar, maar wat is er beter dan je te laten troosten door de enige Troost in leven en in sterven? ‘Ik heb slechts een houvast in leven en in dood: Mijn trouwe Heiland, Die zijn kostbaar bloed vergoot.’ (Lied 366, Weerklank)