Maar Ik heb … Maar u … Zie, Ik ga … De HEERE zal de zeven (!) buurvolken straffen. De hoorders hebben instemmend geknikt. De HEERE staat immers aan hun zijde. Maar nu Amos henzelf in zeven (!) zinnen ontmaskert als overtreders van Gods wet, wekt dat heftig verzet. Ze waren verontwaardigd over splinters bij anderen, maar werden nu geconfronteerd met de balk in eigen oog! Ontroerend hoe ook Gods trouw geschilderd wordt tegenover Israëls ontrouw. God zegt: ‘Maar Ik heb …’ Uittocht-doortocht-intocht worden hun voor ogen gesteld. God schonk profeten en Nazireeërs. De HEERE is zo goed geweest. ‘Maar u …’ Israël luisterde niet. Daarom: ‘Zie, Ik ga …’ God zal de grond onder Israël doen schudden en schokken. Een aardbeving. In zeven (!) zinnen wordt het alomvattende van Gods oordeel aangeduid. God wil ook op deze wijze Zijn volk tot inkeer brengen. Door oordeelsprediking! Laten we beseffen dat Zijn heilige Naam op het spel staat. Alleen een mens die vol ontzetting en schrik heeft geluisterd, kan tot de laatste sterke beslissing komen, die redding brengt. (M.A. Beek)