Volmaakt? Het aanwijzen van fouten bij een ander vinden we doorgaans niet zo moeilijk. Maar als we eerlijk zijn, beseffen we dat er ook op onszelf het nodige is aan te merken. Wie beschouwt zichzelf als volmaakt? Ieder mens heeft toch zijn gebreken? Paulus schrijft aan de christenen in Kolosse dat ze volmaakt zijn. Zo zijn ze niet geboren, dat zijn ze geworden. Dat is geen persoonlijke prestatie, maar genade van God, die Hij in Christus bewijst. Wie in Hem is, die is volmaakt. Onze ervaring is vaak anders, maar dit is hoe God kijkt. Vanuit Hem gezien is een ieder die in Christus is, volmaakt. Dat is geweldig goed nieuws. Dat bevrijdt van heel veel kramp. Het is tegelijk een aansporing om onze zonden niet voor lief te nemen (‘zo ben ik nu eenmaal’) maar om daar van harte tegen te strijden. God rekent mij de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus toe als zou ik nooit zonde hebben gehad of gedaan, ja als had ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht, die Christus voor mij volbracht heeft, voor zover ik deze weldaad met een gelovig hart aanneem. (naar de Heidelbergse Catechismus, antwoord 60)