Met ontferming bewogen Een mens heeft ook rust nodig. Jezus en Zijn apostelen komen niet aan eten toe, want het is een komen en gaan van mensen. Om alleen te zijn vertrekken ze per schip, maar de mensen gaan hun vooruit. Bij het verlaten van het schip ziet Jezus dat een grote menigte op Hem staat te wachten. Hij is innerlijk met ontferming over hen bewogen. Hij is niet boos of teleurgesteld. Zijn hart gaat uit naar die mensen. Ze zijn als schapen die geen herder hebben. Hij geeft ze eerst onderwijs en daarna te eten. Zo vol ontferming is Hij nog. Wie ben je zonder Hem? ‘Ik heb gedwaald als een verloren schaap’ (Ps. 119:176). Dan ben je bij Hem welkom. Hij is een bewogen Herder. Hij geeft zelfs Zijn leven voor de schapen. Ken je Hem zo? Laat dan iets van Zijn ontferming zien. Er zijn nog zoveel schapen die geen herder hebben. ‘Zij hadden geen andere leidsmannen dan de verblinde Farizeeërs en schriftgeleerden. Zij hadden geen ander geestelijk voedsel dan de door de mens gemaakte tradities. Duizenden onsterfelijke zielen stonden voor de Heere, onwetend en hulpeloos, en op weg naar de ondergang.’ (J.C. Ryle)