Want in veel verdrukking en benauwdheid van hart heb ik u geschreven, onder veel tranen, niet opdat u bedroefd zou worden, maar opdat u de liefde zou leren kennen die ik overvloedig voor u heb. 2 Korinthe 2:4
We moeten praten Er zijn van die momenten dat je aanvoelt: we moeten praten. Als man en vrouw, met je collega, als vrienden onder elkaar. Er zitten dingen in de weg en die moeten aangepakt. Het vergt moed om zo’n gesprek te beginnen, want het doet ook altijd pijn. Maar voor de lange termijn is het onmisbaar. Zo is ook Paulus het gesprek aangegaan. Hij is bijzonder bewogen met en betrokken bij de gemeente in Korinthe. Het liefst deelt hij met hen de fijne dingen. Maar er moeten dingen worden aangepakt die de gemeente niet opbouwen. Hij wil bij een volgend bezoek met vrede komen. Maar dat gaat niet zomaar. En dus schrijft hij stevige woorden. Niet met plezier, wel uit liefde. Juist zo kan de gemeente zijn liefde proeven. Hij doet hun recht – ook in wat er anders moet. Wat heerlijk als je mensen hebt in je leven die je zó liefhebben. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.