Want de droefheid die overeenkomstig de wil van God is, brengt een onberouwelijke bekering tot zaligheid teweeg, maar de droefheid van de wereld brengt de dood teweeg. 2 Korinthe 7:9-10
Het huilen waard Een medische ingreep is niet leuk. Er komt pijn bij kijken, zodra de verdoving is uitgewerkt. Het levert (voor een tijdje) beperkingen op. Toch neem je een goede arts niets kwalijk. Hij deed wat nodig was voor jouw herstel. Het was het huilen waard. Zo heeft Paulus met zijn eerder geschreven brief een operatie willen uitvoeren. Hij zag dingen waar het Lichaam van Christus in Korinthe onder leed. Met doelgerichte woorden heeft hij de vinger op de zere plekken gelegd. Het deed pijn – maar het heeft zoveel herstel gebracht. De pijn woog niet op tegen de groei. In de christelijke gemeente doen we elkaar soms ook pijn. Niet uit boosheid, frustratie of een verkeerd verlangen. Wel uit een soort drang om Gods Koninkrijk met elkaar serieus te nemen. We bevestigen elkaar niet alleen. We wijzen elkaar ook op wat anders moet. Niet leuk, wel helend. Alleen zo worden/blijven we geestelijk gezond. Een gezwel zien maar laten zitten is geen liefde maar hardvochtigheid.