En de doden die hij in zijn sterven heeft gedood, waren talrijker dan die hij in zijn leven gedood had.
Richteren 16:30b
Een sterven ten dode en een sterven ten leven
Het is opvallend hoe vaak het woord 'zien' in de geschiedenis van Simson gebruikt wordt (14:12,2,8;16:1). Meestal keek hij naar de verkeerde dingen. Nu ziet hij niets meer. Het zijn nu de Filistijnen die zien (16:24,27). Voor het eerst weet hij zich afhankelijk van de Heere en bidt Hem om kracht. Nog is er sprake van persoonlijke wrok tegen de Filistijnen. Zijn dood bewerkt ook niet het leven, maar de dood. Het aantal slachtoffers dat hij in zijn sterven maakt, overtreft zelfs dat van zijn leven. Wat een contrast met die andere Verlosser, Wiens sterven maakte dat doden opstonden uit het graf! En niet alleen de doden die op die Goede Vrijdag opstonden bracht Hij tot leven, maar allen die in hun doodsnood tot Hem de toevlucht nemen. Simson daalde voortdurend af, meteen al in 14:1. Nu daalt hij af in het graf. Jezus Christus daalde eerst wel af in het graf, maar stond op en voer ten hemel.
Als de benauwdheden op het hoogste zijn gekomen, dan is het des mensen tijd om te roepen. Zij, die voorheen slechts een gebed fluisterden, zullen dan luide roepen, en dán is het Gods tijd om te hulp te komen (Matthew Henry)