Dankbaar en afhankelijk leven Israël vierde elk jaar in Jeruzalem het Loofhuttenfeest. Een week lang woonde men in zelfgebouwde hutten van takken. Dit feest herinnerde elk jaar weer aan de bescherming en zorg van de HEERE gedurende de woestijnreis. Ook Zijn zorg in het heden werd in dankbaarheid herdacht. Die zorg bleek uit de oogst die binnengehaald was net voor het Loofhuttenfeest werd gevierd. Nehemia beschrijft dit feest als uiting van dankbaarheid voor Gods zorg in de terugkeer van het volk uit Babel. Het Loofhuttenfeest herinnert ook ons aan onze afhankelijkheid van God en aan Zijn trouwe zorg. Elk jaar werd Israël geroepen een week in hutten te wonen en in dankbaarheid te beleven dat God Zijn volk beschermt en doorhelpt. De betekenis van dit feest zal onze Heiland bemoedigd hebben op Zijn weg, juist nu zovelen zich van Hem afkeerden. Ook wij worden geroepen als pelgrims te leven in dankbaarheid en in afhankelijkheid. Psalm 27:5 zegt: ‘Want Hij doet mij schuilen in Zijn hut in dagen van onheil.’