Vrede en verlossing Nahum richt zich tot Juda met een boodschap van vrede en vreugde. De vreugdebode is in aantocht en hij zal vrede verkondigen. Dan wordt er feest gevierd in Juda, want aan de onderdrukking komt een eind. Jesaja en Paulus noemen dit de verkondiging van de goede boodschap. Jesaja gebruikt het beeld van een vreugdebode die over de bergen rent, zodat mensen hem zien en niet meer bang hoeven te zijn. Paulus verkondigt dat de verlossing alleen volgt op het horen van het Evangelie. De voeten van degenen die Christus verkondigen zijn lieflijk, zij brengen ons naar onze levensbestemming. Dat is: leven uit het kruisoffer van Christus’ verzoening en verlossing en daar vandaag in de kerk blij om zijn. Volhard daarin. Elke zondag is een feestdag. Dan denken we aan Christus’ bevrijdende daden waardoor Hij Zijn belofte aan ons geeft. In Zijn bloed is niet alleen vergeving, maar ook bedekking van schuld. Dat geeft vrede. ‘Ik heb U lief, o mijn beminde, die al mijn vreugde en sterkte zijt.’ (Gezang 430:1, Liedboek voor de kerken)