Een treurig refrein We verdiepen ons deze maand in Simson, de laatste richter uit het Richterenboek. Hij wordt van alle richters het meest uitgebreid beschreven. Israëls richters waren tegelijk rechter, legeroverste en regeringsleider. Ze gaven leiding aan het volk namens de HEERE. Israël had immers geen aardse koning, dat was God. Israël keerde zich steeds opnieuw van de HEERE af. Vervolgens gaf Hij een richter, die het volk (met wisselend succes) weer op het rechte pad bracht. Maar dan trekt het volk toch weer zijn eigen plan, en wijkt het af van de HEERE, hun God. Het staat daarom aan het begin van de Simsongeschiedenis als een treurig refrein: ‘Maar de Israëlieten deden opnieuw wat slecht was in de ogen van de HEERE.’ Hoe herkenbaar in het geloofsleven: wij wijken af, steeds opnieuw. De HEERE laat echter niet los, maar blijft trouw aan ontrouwe mensen. Steeds opnieuw zoekt Hij u en jou op. Op welke manier merkt u vandaag dat God trouw is en blijft aan ons, ontrouwe mensen?