Wat zal er van dit kind worden? De vraag boven dit dagboekstukje is heel begrijpelijk. Elke ouder vraagt zich dat af. Wat zal er van deze jongen terechtkomen? Hoe zal dit meisje later zijn? Maar Manoach krijgt geen antwoord. De Engel herhaalt slechts wat Hij al gezegd had: dat Manoachs vrouw nauwgezet moet leven als een nazireeër (vs. 14). Zij draagt Simson, van de moederschoot af aan God gewijd, immers in zich. ‘Alles wat Ik haar geboden heb, moet zij in acht nemen.’ Op de vraag wat er van je kind zal worden, krijg je (meestal) geen antwoord, net als Manoach. In plaats daarvan wijst de HEERE ons op onze roeping: ons kind voorleven als een nazireeër, aan de HEERE toegewijd. Laat de uitkomst dan maar aan Hem over. Wij kunnen ons kind het geloof niet geven. Gelukkig vraagt de HEERE dat ook niet van ons. Wij hoeven alleen onze roeping serieus te nemen. God schenkt het geloof. Als ouder wil je niets liever dan je kind het geloof geven. Wij kunnen dat echter niet. Hoe kan dit besef ons meer ontspanning geven?