Kijken naar een tweeluik Jebus, Jeruzalem, was een bergvesting. Onneembaar. Zelfs als het leger van Jebus zou bestaan uit lamme en blinde soldaten kon elke aanval worden afgeslagen (2 Sam. 5:6). Maar David trok op en veroverde de stad. Wat een overwinning! Probeer je het volk Israël voor te stellen aan wie Kronieken werd voorgelezen. Teruggekeerd uit ballingschap, berooid staand tussen de puinhopen van Jeruzalem en voortdurend bedreigd. Misschien lijkt op een of andere manier jouw leven daar wel op. En dan dit tweeluik. Saul breekt met God, gaat naar de dodenbezweerder, verliest de oorlog en sterft een oneervolle dood. David sluit een verbond voor het aangezicht van de Heere, neemt Jeruzalem in en wordt steeds machtiger. Dit is een woord voor mensen die berooid bij de puinhopen van hun leven staan en het niet zien zitten. Die opzien tegen onneembare vestingen. Kijk hoger. ‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal’ (Ps. 121:1). ‘Satan siddert wanneer hij de zwakste heilige op de knieën ziet.’ (William Cowper)