Een koude douche Na zijn vertrek uit Damascus klopte Saulus bij de discipelen in Jeruzalem aan. Hem wachtte geen hartelijke ontvangst. Ze hielden hun deur gesloten en zaten niet op de komst van Saulus te wachten. Ze wisten hoe hij was vertrokken naar Damascus met het doel om mensen onder doodsdreiging van hun geloof in Christus af te brengen. Die angst zat er nog steeds in bij de discipelen. Ze konden niet geloven dat hij ook een volgeling van Christus was geworden. Angst kan een slechte raadgever zijn, ook in de kerk. Liever laten we bij zo’n plotselinge bekering het zaad van het Evangelie wat overwinteren en laten we zo’n gelovige in de kou staan. Wat Barnabas doet is bijzonder. Hij is de zoon van vertroosting (Hand. 4:36), een man met bijzondere pastorale gaven. Zulke mensen heb je nodig in de gemeente van God. Wat kunnen ze tot zegen zijn. Hij introduceert Saulus en opent deuren bij de apostelen en anderen (vs. 28). Wie Christus leert kennen, trekt zich de eenzame positie van anderen aan.