Voortrekkers Het is goed als ons leven onderbroken wordt door tijden van rust en tijden van uiterste geconcentreerde toewijding. Dat is de vooronderstelling van het zogeheten nazireeër-zijn (‘nazir’ is Hebreeuws voor ‘gewijde’). Een man of een vrouw deed een gelofte. Gedurende de tijd van het nazireaat gelden drie regels. Ten eerste: je drinkt geen druppel alcoholische drank. Alcohol kan je zomaar in een roes brengen. Vervolgens: je laat je hoofdhaar groeien. We denken aan Simson. Het lange, los hangende haar laat zien dat je niet met jezelf bezig bent, maar je met inzet van alle krachten in Gods dienst stelt. Ten derde: je blijft, zoals de hogepriester, uit de buurt van de dood. De dood is de laatste vijand, die alleen door de HEERE tenietgedaan kan worden. Tussen Hem en de dood is een kloof. Wie bij Hem hoort, behoort tot de voorhoede van het nieuwe leven. Een herinnering aan het nazireaat is goed. Het is een leven in vreugde voor Gods aangezicht, een getuigend leven dat haaks staat op de genotscultuur van onze tijd. Laat er gebed zijn om wegen te vinden waarop we ons aan de HEERE en aan de naaste toewijden.