En God zei: Laten er lichten zijn aan het hemelgewelf om scheiding te maken tussen de dag en de nacht; en laten zij zijn tot aanduiding van vaste tijden en van dagen en jaren! Genesis 1:14
Vaste tijden Psalm 104 maakt meteen duidelijk waarom zon en maan er zijn: om al wat leeft vaste tijden te geven. Mens en dier weten door zon en maan wanneer het tijd is om er op uit te gaan en wanneer het tijd is om te rusten. Ook leren we de dagen optellen tot maanden en jaren, en ons gebed mag wel zijn dat we daar een wijs hart van krijgen (Ps. 90:12). Het is opvallend hoeveel herhaling er in deze verzen zit. Je voelt als het ware de gewoontevorming al opkomen: steeds weer zullen dag en nacht en zomer en winter elkaar afwisselen. Een wijs hart merkt Gods wijsheid daarin op. De nacht heeft hier nog niets bedreigends. Alles is nog 'tov'. Toch zal dit ritme een keer ophouden (Openb. 22:5). Geen zon-dag en maan-dag meer. Dan is het eeuwig sabbat voor allen die geschreven staan in het Boek van het Lam. Wanneer God de ziel eenmaal tot Zich genomen heeft in heerlijkheid, zal het nooit meer nacht voor haar worden. Er zal voor haar geen duisternis meer zijn, maar alle tranen zullen daar afgewist zijn. (Thomas Brooks)