Vrijsteden In Deuteronomium 4 zijn al drie vrijsteden door de Heere aangewezen ten oosten van de Jordaan: Beser, Ramot en Golan. Nu geeft de Heere via Mozes aan dat er nog drie vrijsteden bij moeten komen ten westen van de Jordaan: Hebron, Jeruzalem en Sichem. Er moet namelijk onderscheid zijn tussen het met opzet een ander doden of het doden dat per ongeluk gebeurt. Voor die laatste groep worden deze zes vrijsteden ingesteld, eigendom van de Levieten. In zijn algemeenheid gold dat ieder die een ander doodt, zelf moet sterven door toedoen van de bloedwreker. De wetgeving in het Oude Testament draagt een sterk vergeldingskarakter: 'leven voor leven, oog voor oog, tand voor tand' (Deut. 19:21). Het laat iets zien van de heiligheid van God. Met het instellen van de vrijsteden wordt iets zichtbaar van de barmhartigheid van God. In de vrijstad Christus zijn verloren zondaren veilig voor de toorn van God over de zonde. Vrijsteden zijn uitingen van Gods barmhartigheid in Christus Jezus.