Toch Egypte … Jozef is gestorven, maar zijn wens wordt vervuld. Zijn lichaam wordt gelegd in een sarcofaag, in een stenen doodskist. Nee, van de hele ceremonie die we bij zijn vader Jakob zien, lezen we hier niets. Jozef gelooft dat zijn broers, als zij en hun families terug zullen keren naar het beloofde land, hem mee zullen nemen. Wanneer? Daar heeft Jozef niet over gesproken. Hij laat dit aan de Heere over. Die stenen doodskist blijft er staan als een teken van Gods trouw voor 'het volk uit Abraham gesproten' (Psalm 105:4). Dit spreekt ook van geloofsverwachting. Leeft dit ook niet door het geloof bij Gods kinderen? Door het geloof verwachten we toch een nieuwe hemel en een nieuwe aarde? Elke rekenmethode schiet hier tekort. 'Van die dag kan niemand weten, / maar het Woord drijft aan tot spoed.' (Lied 69:6, Zangbundel Joh. de Heer)