De belofte aan Jozef wordt niet vergeten Waar de stenen doodskist van Jozef heeft gestaan, is niet bekend. Hij stond er wel publiek, als een soort standbeeld. Ieder die er langs liep werd aan Jozef herinnerd, maar ook aan de belofte die de Heere gesproken had tot Abraham, Izak en Jakob, de landsbelofte. Wie er met zijn moeder of vader langs liep en er naar vroeg, hoorde over de geschiedenis van zijn eigen volk. Nu was het lam geslacht. Het feest van de bevrijding, de uittocht, was begonnen. Toen werd met vreugde de kist van Jozef van zijn plaats gehaald en meegenomen op weg naar het beloofde land, door het pad van de Rode Zee. Om zo op weg te gaan naar het land van de belofte. Wat een perspectief bieden de beloften van God. We trekken nu nog door de woestijn, waar Christus de duivel en dood heeft overwonnen, maar eens komen we thuis. 'Eens komt dan het groot ontwaken, eens de zege op de dood.' (Lied 477:8, Zangbundel Joh. de Heer)