Mijn Liefste is blank en rood, Hij steekt als een vaandel boven tienduizend uit. (…) Zijn gehemelte is een en al zoetheid, alles aan Hem is geheel en al begeerlijk. Zo is mijn Liefste, ja, zo is mijn Vriend, dochters van Jeruzalem! Hooglied 5:10 en 16
Een gedicht over de Koning Een lied, een gedicht over de Koning van de dochters van Jeruzalem. Zij hadden de bruid namelijk gevraagd wat haar Liefste vóórheeft boven een ander. Nu, dat zal zij hun vertellen! In een lofzang bezingt ze Hem. Probeer haar eens voor je te zien. Van zichzelf is ze zwart, ze heeft Hem afgewezen, ze is geslagen en verwond en prijst haar Liefste. Het zijn twee uitersten die hier bij elkaar komen. En ze is helemaal vol van Hem! Hoe is dat in jouw spreken? Misschien praten we wel vooral over onszelf, over kerken, dominees en anderen. Maar laten we bovenal goed spreken over Christus. Als volgende week de vraag komt wat je het weekend hebt gedaan, of waar je rust vindt, of wanneer je maar de gelegenheid hebt, spreek dan niet (alleen) over jezelf, maar vooral over Hem Die het waard is verkondigd en geprezen te worden. Prijs, gelovige ziel, je Verlosser, die jou bevrijd heeft uit de hand van de eeuwige dood, door het lijden van zijn gezegend kruis. Passende dank daarvoor is onmogelijk, al zou je duizendmaal voor Hem kunnen sterven en gekruisigd worden. Prijs je beschermer, die je voor vele gevaren en zonden heeft bewaard. (Thomas a Kempis)