Stilte Elia is op de berg, de HEERE zal aan hem verschijnen. Er gebeuren daar angstaanjagende dingen. Een stormwind die zelfs de rotsten splijt, een aardbeving, een vuur. Het zijn allemaal tekenen van Gods aanwezigheid. Maar dit keer is het anders, de HEERE is niet in de wind, Hij is niet in de aardbeving, Hij is niet in het vuur. Na die indrukwekkende tekenen wordt het stil. Als er tijdens een ontmoeting een stilte valt kan dat ongemakkelijk zijn, pijnlijk zelfs. De stilte kan ons onzeker maken. Wat denkt de ander, wie is de ander? De HEERE laat een stilte vallen in de ontmoeting tussen Hem en Elia. Elia beseft: dit is een heilig moment. Hij wikkelt zijn gezicht om met een doek en komt uit zijn grot tevoorschijn. Daar in het licht begint het gesprek met zijn God. Waar zoek jij de HEERE? In indrukwekkende gebeurtenissen, of in de stilte? ‘Grote God, Gij hebt het zwijgen, met uw eigen, met uw lieve stem verstoord.’ (Gezang 329:1, Liedboek voor de kerken)