Hij zei: Ik heb mij zeer voor de HEERE, de God van de legermachten, ingezet. De Israëlieten hebben immers Uw verbond verlaten, Uw altaren omvergehaald en Uw profeten met het zwaard gedood. Ik alleen ben overgebleven, en zij staan mij naar het leven om het mij te benemen. 1 Koningen 19:10
Teleurstelling Elia heeft een soort omgekeerde woestijnreis afgelegd. Zoals het volk Israël veertig jaar nodig had om vanuit de woestijn het beloofde land in te trekken, zo heeft Elia veertig dagen nodig om bij de berg Horeb te komen. Bij deze berg heeft de HEERE een verbond gesloten met het volk. De cirkel lijkt rond. Het lijkt voorbij te zijn met het verbond. Elia heeft zich ingezet voor de HEERE, maar het heeft niets geholpen. ‘De Israëlieten hebben Uw verbond verlaten en ik alleen ben overgebleven.’ Een triest relaas. Straks zal blijken dat Elia de situatie te somber inziet. Het is niet zo moeilijk om de profeet allerlei verwijten te maken. ‘Elia, doe niet zo ongelovig!’ Maar je zou maar in zijn schoenen staan. Misschien herken je wel iets van zijn teleurstelling. Elia ging terug naar de plaats waar God begon met het volk. Wat zou jij doen in zo’n situatie? ‘Beschouw, herdenk Uw vastgestaafd verbond; Laat dat Uw hart tot ons in liefd’ ontvonken.’ (Psalm 74:19, berijmd)