Maar Elia antwoordde en sprak tot hen: Als ik een man Gods ben, laat er dan vuur uit de hemel neerkomen en u en uw vijftigtal verteren. Toen kwam het vuur van God uit de hemel neer en verteerde hem en zijn vijftigtal. 2 Koningen 1:12
Vuur uit de hemel De soldaten van koning Ahazia moeten de profeet Elia gaan halen. Het lijkt een koud kunstje voor de aanvoerder van de vijftig soldaten. Hij vergist zich jammerlijk. Hij gaat onder aan de berg staan en sommeert de man Gods om naar beneden te komen. Elia antwoordt met vuur. De volledige legereenheid komt om. De volgende vijftig soldaten treft hetzelfde lot. Het geduld van de HEERE is groot, maar niet eindeloos. Laten wij ondertussen maar niet denken dat wij bepalen wie God met Zijn vuur moet treffen. Heel veel eeuwen later leren de discipelen van Jezus dat als ze in dezelfde streek lopen. De Samaritanen houden hun deuren voor Jezus gesloten. De discipelen denken dat zij net als Elia het vuur van de hemel kunnen laten komen. Ze worden daar ernstig voor vermaand. Als je zo denkt dan heb je nog niet begrepen waar de Zoon des mensen voor gekomen is. ‘De Zoon des mensen is niet gekomen om zielen van mensen te gronde te richten, maar om ze te behouden.’ (Lukas 9:56)