Niet volmaakt, wel veilig Het is je eerste neiging bij kritiek: jezelf verdedigen. Iemand verwijt je iets, benoemt wat in zijn ogen fout is. En dus leg je uitgebreid uit wat je deed, waarom en hoe dat toch goed was als je het beter zou bekijken. Je probeert die ander te overtuigen. Maar meestal blokkeert dat een echt gesprek. Wat als je jezelf niet verdedigt maar vanuit een stevige identiteit kritiek kunt laten staan zonder om te vallen? Omdat je genoeg vertrouwen hebt om er te mogen zijn? Paulus weet zeker: de Heere God bepaalt zijn werkterrein. Hij werkt in opdracht van Hem. Daarom hoeft hij zichzelf niet te verdedigen. Hij hoeft zichzelf niet zenuwachtig te gaan bewijzen. Hij mag zijn ontspanning vinden in zijn Werkgever. Hij is niet volmaakt, maar wel veilig. Dan kun je ruimte laten voor kritiek, zonder dat het je afbreekt. Niet jezelf verdedigen, maar Hem eren als je diepste fundament. ‘Ik prijs U, God, om wat U hebt gedaan. Ik ben niet bang meer, wie doet mij iets aan?’ (Psalm 56, De Nieuwe Psalmberijming)