De majesteit van de bedreigde Zoon van God We ontmoeten angstige vissers, die het Meer als hun broekzak kennen. Nu zijn ze bang voor wind en golven. Uitgerekend nu is Jezus niet aan boord. Waarom laat Hij dit gebeuren? Als Hij op hen toekomt menen ze een spook te zien en schreeuwen het uit van angst. Maar dan die bemoedigende stem. Moed houden en vólhouden in het varen naar de overkant! ´Ik ben het!` De Naam van God klinkt majesteitelijk over het water. Jahwe, de God-die-erbij-is. Nee, niet à la minute, niet op elk gewenst moment, niet als het óns uitkomt. Op Zijn tijd is Hij er. En dat is op tijd. Voor Hem geen wind te sterk, geen golf te hoog! En Ziende op Jezus is ook voor ons niets onmogelijk meer. Petrus krijgt een extra les. Als hij op de sterkte wind ziet, slaat de schrik hem om het hart. Zijn geloof blijkt te klein. Wat mogen we dankbaar zijn met Hem, die we leren kennen als de Leidsman en de Voleinder van het geloof. Met Hem aan boord wordt het werkelijk stil. Gebed: Heere, kom tot ons en blijf bij ons, ook in de stormen van het leven. Maak ons stil van verwondering!