Hierom is ons hart ziek, om deze dingen zijn onze ogen verduisterd:
vanwege de berg Sion, die een woestenij is, waar vossen op lopen.
Sion
Sion is de naam van een berg en van de stad die daarop lag, waar de HEERE woonde bij Zijn volk, de tempelstad. Maar wat is ervan overgebleven! Vrouwen zijn niet meer veilig, hoogwaardigheidsbekleders zijn opgehangen, jongemannen verrichten dwangarbeid, de leiders komen niet meer samen, er wordt geen muziek meer gemaakt, in plaats van vreugde is er rouw, de glorie die er was is weg. En dit alles, belijdt het volk, is onze schuld. Wee toch ons, dat wij zo gezondigd hebben! Het doet ons zoveel pijn en verdriet. Het ergste van alles is nog, dat Sion er woest bij ligt en dat de verwoesting zo totaal is dat er vossen rondlopen. Uit dit gebed blijkt hartelijke liefde voor Sion en diep verdriet om de ondergang van Sion. Heb jij Sion lief, Gods stad en tempel, Zijn volk, Zijn gemeente? Bid je ervoor? Wil je het goede voor haar zoeken?
'Bid om vrede voor Jeruzalem, laat het goed gaan met hen die u liefhebben.' (Psalm 122:6)