Hardvocht en zonde De lijst van overwinningen gaat in dit hoofdstuk verder. De lente breekt aan. Tijd voor veldslagen. Joab trekt naar de Ammonieten, die de knechten van David diep hadden vernederd. De hoofdstad Rabba wordt met de grond gelijkgemaakt. Wat gebeurt er verder? Laat David de inwoners in stukken zagen met steenzagen en doorklieven met houwelen of zet hij ze aan het werk in steengroeven? In bijbelvertalingen wordt er verschillend mee omgegaan. Blijkbaar laat de grondtekst verschillende vertalingen toe. De Naardense Bijbel heeft de steengroeve-variant, HSV en NBV21 kiezen voor de wrede bejegening. Als David zo wreed was, moet dat te maken hebben met een klein zinnetje dat nauwelijks opvalt. ‘David bleef echter in Jeruzalem.’ Achter dat zinnetje gaat een wereld schuil. Een wereld van zonde op zonde, van Bathseba en Uria. Zonde verhardt het hart en is zelfs in staat kinderen van God om te turnen in ongenadig hardvochtige medemensen. ‘Het komt niet met elkaar overeen gedoopt te zijn en in zonde te leven.’ (Maarten Luther)