Geen herinnering meer aan Jakob is met zijn nageslacht naar Egypte geëmigreerd. Met toestemming van God (Gen. 46:1-4). Hier hadden ze een gezegend leven. Ze waren na de hongersnood niet teruggekeerd. Na zijn sterven werd het lichaam van Jakob in het beloofde land in de spelonk van Machpela bijgezet. En toch vervult de Heere God in het heidense Egypte Zijn belofte aan Abraham, want een groot volk komt in zicht. Ook hier is er geen tempel en toch wordt de HEERE gediend. Totdat er een keerpunt komt. De regerende vorst verbaast zich over de groei van dit volk; dit moet stoppen. Geschiedenis interesseert hem niet, want hij is de redder van het land, Jozef, en de grote hongersnood van vierhonderd jaar eerder blijkbaar vergeten. Geschiedenis, heilsgeschiedenis, Gods reddingsplan was vergeten. En nu? De Redder, Jezus Christus, wie denkt er nog aan Hem? Staan Zijn woorden in de kerk centraal? In de wereld? We leven in het jaar 2025 na Christus, maar leeft u, leef jij uit Hem? Wat triest als je geen herinnering aan Hem hebt. Vergeten: wat een naar woord, zeker hier. ‘Houd in gedachten dat Jezus Christus uit de dood is opgewekt.’ (2 Tim. 2:8)