Vreemdeling in een vreemd land Wonderlijk verliep het leven van Mozes: geadopteerd door een Egyptische prinses, een topopleiding genoten. Maar hij bleef een Joodse jongen, die met de moedermelk ook het Woord van God had ontvangen. Het had zijn leven gestempeld. Op een dag nam hij het op voor een Joodse slaaf en doodde hij een Egyptenaar. Vluchten moest hij, hij woonde ver weg van zijn volk. Wie van zijn volk dacht er nog aan hem? Hij werd een vreemdeling in Egypte, in Midiam, waar hij trouwde en twee zonen ontving en als een nomade leefde. Vluchtelingen zijn wij waarschijnlijk niet. Maar toch zijn we weggevlucht van het aangezicht van God. Mozes was een moordenaar. Maar als blikken zouden doden, hoe staat het er dan met ons voor? Zijn wij ook geen vreemdeling in een vreemd land? We hebben hier toch geen blijvende stad, of is hier uw vaste woonplaats? Mozes mag de stem van God horen. Wij toch ook? Hij spreekt nog! ‘Neig uw oor en kom tot Mij, luister en uw ziel zal leven; want Ik zal met u een eeuwig verbond sluiten.’ (Jes. 55:3)