En terwijl hij op de knieën viel, riep hij met luide stem: Heere, reken hun deze zonde niet toe! En toen hij dat gezegd had, ontsliep hij. Handelingen 7:60
Getuigend heengegaan Zware wolken van agressie hangen er in de zaal. De deftige raadslieden van het Sanhedrin vallen als één man op Stefanus aan. Ruw wordt hij beetgepakt en de poort van de stad uitgedreven. Zij menen in hun recht te staan met een beroep op Numeri 15:35: ‘Toen zei de HEERE tegen Mozes: Die man moet zeker gedood worden. Heel de gemeenschap moet hem met stenen stenigen buiten het kamp.’ Zijn kleding wordt uitgetrokken en neergelegd aan de voeten van Saulus. De Heiland had gezegd dat volgelingen van Hem vervolging te wachten stond. Stefanus gaat in de voetstappen van Zijn Meester, biddend en ziende op Hem. Dan ontslaapt deze broeder en wordt hij wakker bij Zijn Heiland. Soms wordt er na een overlijden gevraagd naar de laatste woorden van een stervende. Maar dat is niet het belangrijkste: was het leven een getuigenis in woord en daad, vertrouwend op de genade van Christus? Zo wordt inslapen een ontslapen, eindelijk thuis. Gods kinderen gaan vertrouwend aan Zijn hand. Hij zal hen leiden door Zijn raad en daarna opnemen in heerlijkheid.