O, bron van de tuinen, put van levend water dat van de Libanon stroomt! Ontwaak, noordenwind, en kom, zuidenwind, waai door mijn tuin, zodat de geur van zijn specerijen zich verspreidt. Laat mijn Liefste in Zijn tuin komen en eten van zijn beste vruchten! Hooglied 4:15-16
Een vruchtbare tuin De bruid is met veel vergeleken. Maar zij haakt aan bij het beeld van een tuin. Hier was zij als bewaakster van de wijngaard mee bekend. En waar zij zichzelf vergeleek met een wijngaard (1:6), daar noemt haar Bruidegom haar een paradijs voor Hem. Maar dit kan zij alleen zijn als Hij voor haar is als een bron die de tuin voedt. Want zoals Israël de Jordaan nodig heeft, het water dat van de Libanon stroomt, zo heeft zij Hem nodig. En zo nodigt zij Hem uit, om in Zijn tuin te komen, opdat zij door de Geest vrucht mag dragen voor Hem. Hier zien we dat de bruid begrepen heeft wat de Heere Jezus eeuwen later ook Zijn discipelen leert. ‘Zonder Mij kunt u niets doen.’ Zoals Israël de Jordaan nodig heeft, een tuin water, een rank een Wijnstok, zo hebben wij de Heere Jezus nodig. Geloof in de kracht die u verkondigt. Geloof in de kracht van Christus over Wie u spreekt. Geloof in de almacht van de Heilige Geest, Wiens hulp u hebt afgesmeekt in ernstige gebeden. Ga, zaai en reken op de oogst. (Charles Haddon Spurgeon)