Zeg maar niets meer De dood komt over de stad. We zien villa’s vol doden. Tijd en gelegenheid om te begraven zijn er niet meer. Lijken worden verbrand. In het huis klinkt de vraag: is daar nog iemand? Het antwoord luidt: niemand. Ging dit antwoord gepaard met een bede, een klacht of een verwensing? Zeg maar niets meer. Noem de Naam van de HEERE niet. Straks zullen we ook aan het oordeel ten prooi vallen. Er heerst blijkbaar een dodelijke angst voor Gods gericht. Het aanroepen van de Naam des HEEREN betekent blijkbaar niet automatisch behoud. Zeker, als ons leven Christus is, dán is ons sterven winst. Als Hij, Die ons Leven is, zal verschijnen in heerlijkheid, zullen we Zijn Naam aanroepen en behouden worden. Maar als we ons niet laten beheersen door Hem, zal het aanroepen van Zijn Naam als Hij ten gerichte verschijnt, ons niet baten. Ons leven moet om Christus draaien! Ligt mijn leven in lijn met de Naam van de HEERE? Of doet mijn leven denken aan de rijke man uit Lukas 16?